6/11/09

Volviendo la vista atrás..


A veces nos marcamos metas imposibles de cumplir en el tiempo que prevemos, bien porque nos lo marca el corazón, la familia, la sociedad....pero la decisión de ser padres es una decisión y una opción de cada uno.

Todavía me acuerdo de mis pruebas...tenia tanta esperanza de quedarme sin tratamiento alguno que entre prueba y prueba dejaba pasar meses por si...y si esta vez....venga vamos a dejar unos meses a ver que pasa...

Después de alargar tanto las pruebas.(temperatura basal, analitica de hormonas, biopsia endometrial, ultrasonido abdominal, eco vaginal, sonohistograma, histerosalpingografia, test post coital...) estuvimos cerca de tres añitos...ahora que ha pasado el tiempo pienso que tenia que haber sido más ràpido...

Hoy después de 4 inseminaciones artificiales y en mi tercera Fecundación in Vitro estoy con ganas de cerrar este capítulo...mi lucha por ese bebe natural...mi hijo biologico.

Sólo me entenderan las mujeres que han pasado por desgracia por esta etapa, dura, duríssima que hasta la persona más optimista (como puedo ser yo) tiene momentos de flaqueza y la pena aparece tras la mesa del doctor.

Estoy animada no creais que no...este es nuestro último intento con ayuda médica...y estoy esperanzada con que ESTA VEZ SI!! Tiene que ser...lo estoy visualizando minuto a minuto...voy a ser MAMÁ..

Hoy después de hablar con la biologa y decirme que de 6 ovulos han fecundado todos y que el lunes 9 será la transferéncia lo veo cerca...estoy en el buen camino lo sé!

Nos ha costado muchissimo estar en esta situación y nunca pensé que llegaria hasta aqui...porque no olvidemos que soy optimista y siempre he pensado que me quedaría en estado de forma natural muchissimo antes.

En mi primera FIV pude experimentar lo que era estar embarazada...en cuestión de 30' llamamos cerca de 40 personas para darles la noticia lástima que 20 dias después tuvimos que decir que no funcionaba como era lo esperado...después de un mes...mis esperanzas con ese primer embarazo fueron al baúl de los recuerdos a olvidar.

Lo que os intento explicar es que este blog lo cree única y exclusivamente para dar a conocer mi experiéncia en esta lucha que es ser MADRE y asi poder ayudar o intentar desmitificar a quien pase por la misma situación, que se sienta apoyada y no se sienta sola que hay muchas mujeres en esta fase...aunque no sea lo más habitual y no se vosotras pero yo en una conversación con mamás me siento fuera de lugar...aqui podemos decir lo que necesitemos soltar y nos entendemos.

Parece que me despido del blog...pues puede ser...

Este último intento marcará un antes y un después ya que será el final de un capítulo de mi vida y el blog lo inicie con mi primer tratamiento de FIV ahora hace dos años espero poder continuar hablando en él de mi hijo/a conseguido con el esfuerzo absoluto de su padre y su madre.

A quien entre por primera vez en mi blog podrá ver que entre artículos sobre violéncia animal, violéncia de genéro, y otros temas..El principal es el tema de fertilidad que fue por el que me decidí a escribir.

Podreis ver artículos sobre consejos para la punción y la tranferéncia, así como temas extraídos de foros médicos fidedignos de técnicas de reproducción asistida, y para los que nos acompañan en nuestros tratamientos (nuestra familía, amigos, compañeros de trabajo...) un artículo también extraído de otra revista donde específica nuestros sentimientos y que describe con máxima realidad nuestro sentimiento...

Marzo 2008
Consejos para conseguir un positivo
http://espositivoporfin.blogspot.com/2008/03/consejos-para-conseguir-el-positivazo.html

Febrero 2008
Es un texto que nos habla de como vivimos la infertilidad.
http://espositivoporfin.blogspot.com/2008/02/para-entenderme.html


En este duro camino he tenido la suerte de contar con unos angeles de la guarda geniales ...en especial mi hermana mayor preocupada siempre y pendiente de mis visitaS. Mis amigas de toda la vida L. E., E.B. y después se ha unido M.P. que han estado ahí en todo momento, percibiendo a veces mi estado de ánimo con prudencia y cariño...Os quiero.

Pero a parte me han acompañado en cada duro momento...en todo el proceso...resolviendo mis dudas, creandome esperanzas cuándo no lo veia tan claro, dandome su apoyo, su hombro, su tiempo...aún cuándo ellas no lo estaban pasando bien...y dandome un empujon para arriba , haciendo esfuerzos sin conocernos fisícamente sólo a través de internet...a mis ya AMIGAS DEL ALMA...Angeles de la Guarda ...las raris...mis niñas del foro de infertilidad. Sin ellas no lo hubiera llevado igual...GRACIAS A TODAS por vuestros animos y consejos...Me teneis para siempre. Lo sabeis. (Txell, ElenaF, Marikilla, Sonisky, Peke, Nivaper, Hasi, Anni, Aporello; Aletha, Dede, Elsdragon, Xocolat74, Roser, Morena_gitana, Veterana, Positiva, Grazzia, Margie, AnaM, Gaviota,Pixies,Mar, Mónica, Permer, Ojala, Pressen,Adosa, Fresas, Virgi Martrey, Toti...me voy a olvidar de muchas asi que ya paro pero no las que no ponga son menos importantes...sois geniales nenas!

Quiero animar en general a todas esas mujeres corajes que un día tomaron la rienda de su vida y se revelaron con lo que la naturaleza no les ofrecía...SUERTE A TODAS!!


Y como no y me dejo lo mejor para el final a mi amigo, confesor, apoyo, confidente....mi marido que se ha comportado como un campeón y un perfecto futuro padre..el ha sido el valiente que ha tenido que soportar mis peores momentos...con paciencia y amor...TE QUIERO O.

De una forma o otra lo vamos a conseguir...nosotras ponemos los límites.

Un abrazo sentido a todas.

11 comentaris:

marikilla ha dit...

wapetona que me haces llorar.......... este foro me ha permitido conocer a gente extraordinaria y no solo a traves de la red sino en persona.......... Qué suerte he tenido!!!!!!!!!!
Besotes y sigue visualizando!!!!!

Mar ha dit...

Muchisima suerte!!!, estaré pendiente de ti.
Un beso grandote.

Rocío ha dit...

Cachisssssssss que siempre llego tarde!! Bueno te deseo lo mejor que es como no un positivazo de los grandes, grandes. Un saludo, una pobre que empieza el camino de la reproduccion asistida ahora mismo jeje

Mon ha dit...

Gracias chicas...sois un gran apoyo.

Un besazo y muchissima suerte a todas

Oscar y Miriam ha dit...

Hola preciosa,
Te deseo muchisima suerte, espero que esta vez sea la difinitiva.
Un besazo.

Mon ha dit...

Después de 10 años he conseguido ver un predictor positivo...que emoción.

Aunque mantengo la calma pasito a pasito , este lunes 23 tenemos analitica de beta y sera un gran paso.

Tengo miedo..y estoy emocionada... y tengo miedo por estar emocionada..alguien me entiende?

NIVAPER ha dit...

Campiona, campiona, oeoeoe...campiona, campiona, oeoeoe...demà anireu a veure el vostre somni fet realitat...moltísimes felicitats, Montse i O., sou collonuts! ho sabia-ho ja, no?, quina sort que te/nen el/s vostre/s fill/s...uns papis com vosaltres...I UNS TIETS COM NOSALTRES, jejejejeje..petonsssssssssssssss. Ah! i demà tot anirà de P*ta Mare!!!

Mon ha dit...

Estamos tan ilusionados y contentos que hoy nos hemos vuelto hacer un predictor...y ya van tres en una semana!!! jajaja

Como no el resultado es POSITIVO y ya seguimos más contentos y un pelin más tranquilos para mañana, el dia de la ecografia!!!

Un besito preciosas y muchas gracias por vuestras buenas energias!

Mar ha dit...

Ayyyy que emoción cielo al ver tu positivo, y que despiste tengo, te dije que iba a estar pendiente y se me ha pasado, cachisssss.
Pero ahora si que te digo que ENHORABUENA!!! así, en mayúsculas.

Mon ha dit...

MUCHAS GRACIAS MAR!! En mayúsculas también,,,jaja

Estoy de 23 semanas y dos dias y aún ahora me cuesta creermelo !!

Un besito a todas chicas

Mon ha dit...

Que pronto pasa el tiempo cuándo vives con intensidad una situación maravillosa verdad? Y lo lento que puede llevar hacerse otras menos afortunadas. Mi Peke ya tiene 21 meses y sigo dando gracias y las daré toda la vida por tenerlo con nosotros. Ánimo a todas las mujeres en el duro camino para conseguir su sueño...animo Marta , Ana, !

Bienvenidos a mi blog! Benvinguts al meu blog!

Buenas,

Os quería dar la bienvenida a mi espacio, y desde este preciso momento el vuestro, ya que si mis escritos pudieran ayudar alguna mujer a conseguir un sueño común como el de ser madre,me daria por total satisfecha.

Un sitio que me sirve para expresar y dar a conocer mi estado de animo o bien un modo de diario para una etapa de la vida como es la que ahora me toca pasar, que es la fase previa para llegar a nuestra meta ....SER PADRES!!

Sé que algún día lo conseguiremos hemos estado muy cerca pero no tiraremos la toalla no ahora , en este momento toca luchar, luchar por lo que quiero, y se que lo vamos a conseguir, estoy segura!!

Son momentos duros, momentos que no entiendes el porque nos ha tocado vivirlo, pero también momentos que nos refuerzara como pareja y como personas...

Porque esto es una carrera de fondo, y no de velocidad...tarde o temprano llegara!!

Esta guerra la vamos a ganar ...porque no hay contrarios somos nosotros quien ponemos los limites!

2014

Han pasado unos años desde este primer encuentro, y por fin podemos decir LO CONSEGUIMOS somos padres y estamos orgullosos de nuestro empeño. El esfuerzo ha valido mil veces la pena.

En este blog podeis encontrar, a parte de nuestra lucha por conseguir nuestro sueño, cositas que nos enseña cada dia nuestro pequeño, información de interés para salir con peques y un pequeño diario de lo que nos encontramos a medida que va creciendo . ( lactancia, post-parto, colegio, salidas ...)


Espero os guste, soys bienvenidos/as!!

**************************************************
2007

Bones,
Us voldria donar la benvinguda al meu espai ,i des de aquest precís moment el vostre, ja que si els meus escrits poguessin ajudar a una dona a arribar al nostre somni de ser mares, em donaria per total satisfeta.

Un lloc que em serveix per expressar i donar a conèixer el meu estat d'ànim o bé una mena de diari per una etapa de la vida on ara hi passo que és la fase prèvia per arribar a la nostra meta....SER PARES !!

Sé que algun dia ho aconseguirem hem estat molt a prop però no llençarem la tovallola, no ara no en aquest moment, ara toca lluitar, lluitar per lo que vull , i sé que ho aconseguirem, n'estic segura !!

Són moments durs, moments que no entens el perquè ens ha tocat viure, però també moments que ens reforçarà com parella i com persones...

Perquè això és una carrera de fons, i no de velocitat... tard o d'hora arribarà!

Aquesta guerra la guanyarem, ja que no hi ha contraris... som nosaltres qui posem els límits!

2014

Han passat alguns anys des de la primera trobada, i per fi podem dir que HO HEM ACONSEGUIT, som pares i estem orgullosos de la nostra empenta. L'esforç ha estat mil vegades recompensat.

En aquest blog podeu trobar des dels nostres principis i la nostra lluita per aconseguir el somni, fins al dia d'avui tot un seguit de post amb cosetes que ens ensenya el nostre tresor...(lactància, post-part, escola, sortides...)

Espero us agradi, sigueu benvinguts/des!!

-2014-

Un nuevo dia

Un nuevo dia
Un nuevo principio...una nueva ilusión!!